Hoog, krap en risicovol
De beste plek voor een sensor, weet Harm, is namelijk niet altijd de meest veilige. “Vaak is dat achter de luchtwasser, op 6 tot 10 meter hoogte. Daaromheen is weinig werkruimte. Val je door de druppelvanger, dan lig je zomaar 4 meter lager ín de luchtwasser. En daar kom je niet zomaar uit.”
De drukventilatoren vormen volgens Harm het tweede grote veiligheidsrisico. “Sensoren moeten vóór de ventilator geplaatst worden, maar daar zit meestal geen beschermkap op. In de zomer draaien ze op volle toeren – dan zijn het net maishakselaars. Ook kun je, in het geval van een chemische luchtwasser, achter de luchtwasser te maken krijgen met zwavelzuren.”
Sectorbrede bewustwording
Zelf nemen Harm en zijn collega’s al maatregelen. Ze gebruiken waar mogelijk hoogwerkers, investeerden in valbeveiliging en maskers, en leiden hun mensen op voor werken op hoogte en met chemicaliën. Maar dat is niet altijd voldoende. “Je hebt niks aan een tuigje als je je op locatie nergens aan kunt zekeren.” Tom haakt in: “We moeten breder bewust worden van deze risico’s. Meetbureaus moeten – ook in een groeiende markt – veiligheid boven prijs stellen. Ondernemers moeten investeren in veilige toegang tot de juiste plekken. En stallenbouwers moeten hier al in de ontwerpfase rekening mee houden.”
Veiligheid vastleggen
Tom en Harm pleiten voor strakkere afspraken in de protocollen. “In de Richtlijnen voor het bepalen van emissies uit veestallen van Wageningen University & Research, het rapport waar we nu mee werken, ligt de nadruk op hoe je het systeem goed laat functioneren,” zegt Harm. “Maar we willen ook vastleggen dat een meetinstantie onderbouwd voor een veiligere installatieplek mag kiezen indien de voorgeschreven plek niet veilig is. Zo voorkom je discussie.”
Weten is veilig meten
Maureen benadrukt het belang van kennisdeling. “Wat meetbureaus in de praktijk tegenkomen, is waardevolle input. Door die ervaringen via de Praktijkaanpak actief te verzamelen en breed te delen met alle betrokken partijen, kunnen we echt stappen zetten.”
Harm ziet hierin ook een rol voor andere partijen. “Zoals de Vereniging voor Kwaliteit van Luchtmetingen - Agrarisch (VKL-A), maar ook bureaus uit andere sectoren die bijvoorbeeld al jarenlang klimaatsensoren installeren. Hun kennis en ervaring zijn goud waard. Want je kunt pas rekening houden met risico’s, als je weet wat er speelt. Hoe meer iedereen deelt waar ze tegenaan lopen, hoe veiliger we met zijn allen kunnen werken.”
